اکسید نیتریک
اکسید نیتریک برای نوزاد های نارس با مشکلات
تنفسی بکار گرفته می شود. اکسید نیتریک به کودکان و نوزادانی با بیماریه افزایش
فشار خون ریوی کمک میکند تا شروع به نفس کشیدن به حالت عادی بکنند. نوزادانی با
این بیماری بطور مادر زاد با فشار خون بالا متولد می شوند که منجر به اختلال در
اکسیژن رسانی به سلول های مغزی می شود. اکسید نیتریک باعث سست شدن رگ ها در ریه
شده و به رساندن اکسیژن به بدن کمک می کند.
اکسید نیتریک در موارد زیر بسیار مهم نشان
داده شده است:
- با انتقال اطلاعات بین سلول های عصبی در
مغز به حافظه کمک می کند.
- به سیستم ایمنی بدن در برابر باکتری و
مقابله با تومور ها کمک می کند
- با گشودن شریان ها فشار خون را تنظیم
میکند
- التهاب را کاهش می دهد
- باعث بهتر خوابیدن می شود
- حواس را قوی تر می کند (مانند بویایی)
- قدرت و تحمل بدن را افزایش می دهد
- به تحرک معده کمک می کند
همچنین عوارض جانبی به همراه خواهد داشت که به محض مشاهده باید با دکتر مربوطه
در میان گذاشته شود.
- تاری دید
- گیجی
- سرگیجه، غش و سبکیه سر هنگام ناگهان بلند
شدن از موقعیتی
- عرق کردن
دی اکسید کربن
گاز دی اکسید کربن برای جراحی هایی با تهاجم
کم استفاده می شود، مانند لاپاروسکوپی، آرتروسکوپی، آندوسکوپی و درمان های تحت
دمای بسیار سرد. همچنین در تحریک کردن تنفس بیمار در هنگام و بعد از اعمال بیهوشی
نقش بسزایی دارد. دی اکسید کربن مایع را میتوان برای کاهش دما تا منهای 76 درجه
سانتی گراد برای درمان های در دمای بسیار سرد یا بی حسی موضعی استفاده کرد.
هوای طبی
هوای طبی به هوای تمیز و پاکیزه فشرده شده ای
گفته می شود که در بیمارستان ها و قسمت مراقبتهای بهداشتی استفاده می شود. برخلاف
دیگر گازهای طبی، که معمولا از طریق سیلندر ها وارد بیمارستان ها می شوند، هوای
طبی بطور معمول در سایت ساخته می شود. هوای طبی از سه نوع کوپرسور قابل تولید است.
Scroll,
Oil-less, Oil-free
از جمله مهم ترین کاربرد های آن در بیمارستان
ها می توان اشاره کرد به:
- محرک ونتیلاتور و انکوباتور در جایی که
اکسیژن ارائه شده کم می شود برای بیمارانی که به مسمومیت اکسیژن حساسیت دارند
- عامل حمل کننده گاز بیهوشی
- یک منبع انرژی باری دستگاه های جراحی در
اتاق عمل
دی نیتروژن مونوکسید
دی نیتروژن مونوکسید یا همان گاز خنده آور،
بعوان یک داروی بیهوشی شناخته شده است که قدرت حس کردن درد، انقباض عضله و در آخر
هوشیاری را به شدت کاهش می دهد. روند این عمل هنوز بطور دقیق شناخته نشده است، اما
محققان بر این باور هستند که دی نیتروژن مونوکسید تاثیر بخصوصی روی سلول های گاما
آمینوبوتیریک اسید دارد که باعث انسداد سلول های عصبی می شود که در نتیجه باعث
بیهوشی می شود.
گاز بیهوشی به گازهای تنفسی مانند اکسیژن
تزریق می شود. گروه مهستان بهترین و مودرن ترین دستگاه های بیهوشی را به عرضه می
رساند که کنترل و اندازه دقیق گاز بیهوشی را در هنگام اعمال آن نشان خواهد داد.
بطور همزمان هم مقدار اکسیژن و دی اکسید کربن در گاز تنفسی نشان داده خواهد شد.
اگرچه دی نیتروژن مونوکسید به عنوان یک آرام
بخش بسیار اثر بخش و مطمئن بحساب می آید، اما همچنان استفاده از آن عوارض جانبی
بهمراه خواهد داشت که در بعضی مواقع استفاده از آن ممنوع است.
خطر های استفاده از دی نیتروژن مونوکسید
- استفاده این داروی بیهوشی برای بیمارانی
که اخیرا جراحی در ناحیه چشم داشته اند اکیدا ممنوع است.
- بیمارانی که به تازگی هر گونه عملی در گوش
میانی داشته اند یا دچار بستگی شیپور استاش شده اند، نباید داروی بیهوشی
استنشاق کنند.
اکسیژن
اکسیژن یکی از پر اهمیت ترین و ضروری ترین
عناصر طبیعت بشمار می آید که اکثر موجودات به آن نیازمندند. در حالی که استفاده
اکسیژن در عرصه پزشکی قابل چشم پوشی نیست. بیش از 150 سال، محققان و متخصصان اهمیت
اکسیژن را در اکسیژن درمانی و همچنین تنفس بیمار اثبات کرده اند.
نیتروژن
نیتروژن گازی بی رنگ، بی بو و بی مزه است که
مقداری از هوا سبک تر و حل پذیر تر در آب است. نیتروژن معمولا برای برداشتن زیگیل،
خال، پوست اضافه و تا قسمتی پوست های سرطانی در دمای بسیار سرد استفاده می شود.
نیتروژن مایع در دمای بسیار کم شکل می گیرد (کم تر از منهای 196 درجه سانتی گراد).
با توجه به این دما، نمونه های بیولیژیکی همانند بافت ها، سلول ها و نمونه خون ها
بسرعت منجمد شده و نگهداری می شوند. به این منظور از اکسید شدن نمونه
ها جلوگیری خواهد شد. نقطه جوش نیتروژن مایع در دمای منفی 196 درجه سانتی گراد
صورت می گیرد.
هلیوم
هلیوم بعنوان سبک ترین گاز نجیب با خواص بی
مزه ای، بی بویی و بی رنگی شناخته شده است. تنها گازی که از هلیوم سبک تر است،
هیدروژن است. همانطور که سرعت جریان دمیده شدن گاز به غلظت و ویسکوزیته آن عنصر
بستگی دارد، غلظت پایین هلیوم مقاومت هوا را کاهش می دهد، در نتیجه گاز به راحتی
وارد ریه می شود. هلیوم کاربرد های زیادی در پزشکی دارد که می توان اشاره کرد به
کمک کردن به سیستم تنفسی بیمار، قلب و عروق، سیستم عصبی، میکروسکوپی از طریق یون
های هلیوم و تصویر برداری.
استفاده هلیوم در تصویر برداری (MRI)
دستگاه MRI با تولید یک میدان مغناطیسی قوی و
با استفاده از یک آهنربای ابررسانا و چندیدن سیم پیچ که یک جریانی از آنها میگذرد
کار می کند. نگهداری چنین میدان مغناطیسی بزرگی احتیاج به یک منبع انرژی زیادی
دارد، که این امر احتیاج به یک ابررسانا دارد و باید مقاومت سیم ها به صفر برسد.
برای این منظور، سیم ها بطور مرتب با هلیوم مایع در دمای منهای 269.1 درجه سانتی
گراد (نزدیک به صفر مطلق) شست و شو می شوند. بطور معمول هر اسکن تصویر MRI
1700 لیتر هلیوم مایع مصرف می کند. بطور کلی هلیوم برای پایین آوردن دمای سیم پیچ
های ابررسنا در تصویر برداری MRI استفاده می شود.
کربوژن
کربوژن ترکیبی از دی اکسید کربن و اکسیژن است
که معمولا مامور تحریک کردن سیستم تنفسی بیمار در زمان استنشاق است که باعث بهبود
هوشیاری می شود. کربوژن بیشتر در زمان اعمال و بعد از داروی بیهوشی استفاده می
شود. همچنین در تشخیص بیماری ها، بطور مثال بررسی و تعیین بیماری های مزمن تنفسی،
تاثیر بسزایی دارد.